کمی به خاطرش ماندن را تحمل کن...

رفتن از دست همه بر می آید...

ای خدای مهربون دلم گرفته...

         ازاین ابر نیمه جون دلم گرفته...

               از زمین وآسمون دلم گرفته...

 آخه اشکاموببین دلم گرفته...

         توخطاهامو نبین دلم گرفته...

                 تو ببخش...فقط همین...دلم گرفته...

کمی زود بود اما دعایت گرفت مادربزرگ !

 در اوج جوانی پیر شدم .

باران که می بارد ، دلم برایت تنگ تر می شود ،

راه می افتم ، بدون چتر !

من بغض میکنم ، آسمان گریه !

چه سخت است در جمع بودن ولی در گوشه ای تنها نشستن

 به چشم دیگران چون کوه بودن ولی در خود به آرامی شکستن ...

آدمی که منتظر است هیچ نشانه ای ندارد...هیچ!

فقط با هر صدایی برمی گردد....

صدای خنده خدا را می شنوی؟

دعایت را شنیده...

به آن چه محال می پنداری می خندد...

شاید برایت عجیب باشد آرامش این روزهایم...

خودمانی بگویم:

به آخر که برسی دیگر فقط نگاه می کنی...

دلم گم کرده راهش را

وچشمانم نگاهش را

شبیه آسمانی که

شبی گم کرده ماهش را

تنها

غمگین

نشسته با ماه

در خلوت ساکت شبانگاه

اشکی به رخم دوید ناگاه

روی تو شکفت در سرشکم

دیدم که هنوز عاشقم...آه....

باهربهانه وهوسی عاشقت شده است

فرقی نمیکند چه کسی عاشقت شده است

چیزی ز ماه بودن تو کم نمی شود

گیرم که برکه ای نفسی عاشقت شده است

ای سیب سرخ غلت زنان در مسیر رود

یک شهر تا به من برسی عاشقت شده است

پر می کشی و وای به حال پرنده ای

کز پشت میله قفسی عاشقت شده است

آیینه ای و آه که هرگز برای تو

فرقی نمی کند چه کسی عاشقت شده است

فاضل نظری

     درفصل تگرگ عاشقت می مانم     

 با ریزش برگ عاشقت می مانم

      هرچند تبر به ریشه ام می کوبی   

   تا لحظه مرگ عاشقت می مانم