بازباران...بی ترانه...

گریه هایم بی بهانه...

میخوردبرسقف قلبم...

باورت شایدنباشد...

خسته است این قلب تنگم....

به خداگفتم:بیاجهان روقسمت کنیم...

آسمون مال من!ابراش مال تو!

دریامال من!موجاش مال تو!

ماه مال من!خورشیدمال تو!

خداخندیدوگفت:توبندگی کن...همه دنیامال تو!

ازخداوندپرسیدم :اگردرسرنوشت ماهمه چیزراازقبل نوشته ای آرزوکردن چه سوددارد؟خداوندخندیدوگفت:شایددرسرنوشت نوشته باشم:

هرچه آرزوکرد....

گیسوی پریشان شده ای دربادم

کزشانه عشقت به زمین افتادم

درمثنوی نگاه شیرین بنویس

من نیمه مجنون شده فرهادم

(لیلی حفار)

این شهرحتی ازهوای زیست خالیست            جای تواینجا-گرچه جایی نیست- خالیست

تاآخرغربت دویدیم ودرآنجا                      یک تابلوبااین عبارت: ایست! خالیست

همواره درصفرشروعم همکلاسی             بنگرتمام دفترم ازبیست خالیست

من باسکوت چشمهایت همزبانم               دیوان چشمت ازغزل خالیست خالیست

میخوانداسم عاشقان رابازباران                بنویس جای اسم من درلیست خالیست

آن مرددرباران نیامد وای بی او                این شهرحتی ازهوای زیست خالیست...

(محسن استوار)